วันศุกร์ที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

8 กรกฎ วันคล้ายวันสถาปนามหาวิทยาลัยบูรพา



       

              ประเพณีวิ่งเขาสามมุขเป็นประเพณีที่สืบทอดกันมาของนิสิตมหาวิทยาลัยบูรพา โดยจัดให้มีขึ้นในวันที่ 8 กรกฎาคม ของทุกปี   เพื่อรำลึกถึงวันสถาปนามหาวิทยาลัย จะจัดให้ทั้งศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบันได้เข้าร่วมกิจกรรม ในการจัดกิจกรรมนี้ขึ้นมาก็เพื่อส่งเสริมให้นิสิตมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง รู้รักสามัคคีแล้ว ทางมหาวิทยาลัยได้จัดให้มีการมอบถ้วยรางวัลแก่ผู้ชนะในการวิ่งเขาสามมุข เป็นการสร้างขวัญกำลังใจแก่นิสิตที่ชนะสามารถวิ่งจากเขาสามมุขมาถึงมหาวิทยาลัยเป็นคนแรกเมื่อวิ่งมาถึงมหาวิทยาลัยแล้วจะได้ยินเพลงแห่งความภาคภูมิใจ นั่นคือ เพลง แปดกรกฎ


       ประเพณีนี้นิสิตที่นี่เค้าเล่ากันต่อๆมาว่าถ้าได้เรียนที่ ม.บูรพาจะต้องเข้าร่วมประเพณีวิ่งเขาสามมุข ถ้าไม่ได้เข้าร่วมกิจกรรมนี้ ก็จะเรียนไม่จบ นี่เป็นความเชื่ออีกอย่างหนึ่งที่ชาวบูรพาเล่าต่อๆกันมา โดยกิจกรรมการวิ่งประเพณีเขาสามมุขนี้จะเริ่มตั้งแต่ในยามเช้าตรู่โดยจะมีรถมารับนิสิตจากหน้าอาคาร ภปร.ไปส่งเชิงเขาสามมุขที่เป็นจุดสตาร์ท จากนั้นจะมีการปล่อยตัวนักวิ่ง ประเพณีเขาสามมุขสู่มหาวิทยาลัยบูรพา โดยเส้นทางในการวิ่งจะวิ่งจากเขาสามมุขผ่านแหลมแท่น สู่ถนนเรียบชายหาดบางแสน ผ่านวงเวียนบางแสนเข้าสู่ถนนหน้ามหาวิทยาลัย จุดเส้นชัยจะอยู่ที่มหาวิทยาลัยบูรพา จุดนี้เองเป็นจุดสำคัญสำหรับนิสิตอย่างเราๆ เพราะบริเวณเส้นชัยนี่เองที่มีความเชื่อมาหลายต่อหลายรุ่นแล้วว่าถ้าได้เหยียบตัว A ตรงคำว่า GOAL ผลการเรียนของเราก็จะได้ A ด้วย ถึงจะเป็นเรื่องของความเชื่อ แต่ทุกปีที่วิ่งประเพณีตัว A ก็จะถูกเหยียบจนสีจางไปเลยทีเดียว

           กว่าจะได้วิ่งนั้นแต่ละคนก็จะรู้สึกกังวลใจกันไปตามๆกัน เพราะคิดว่าระยะทางในการวิ่งนั้นค่อนข้างไกล ไม่รู้ว่าสภาพร่างกายจะรับไหวหรือไม่ อีกทั้ง มีการนัดกันตั้งแต่ตี2ด้วย ซึ่งบางคนก็ได้นอน บางคนก็ไม่ได้นอน อาจจะเพลียไปบ้าง เพอไปถึงนะจุดปล่อยตัว ซึ่งก็ต้องไปรอคณะอื่นอีกประมาณ2ชม. กว่าจะได้วิ่งก็เช้าแล้ว 



            แต่เมื่อถึงเวลาวิ่ง สัญญาณปล่อยตัวก็ดังขึ้น สีหน้าทุกคนเริ่มเปลี่ยนไปกลายเป็นคนที่มีชีวิตชีวา ความเพลียทั้งหมดหายไป ทุกคนอยู่ในสภาพที่สดใส ทุกคนต่างวิ่งออกไปด้วยใจที่ สนุกสนาน ร่าเริง กันอย่างเต็มที่



            แต่ถึงกระนั้น ในระหว่างที่วิ่ง ก็มีสิ่งหนึ่ง ที่ทำให้เราเอกสังคม ต้องกะวนกะวายใจ และเริ่มเหนื่อยใจ เพราะคนเหล่านี้    

พี่ๆ เอกสังคม
      พี่ๆเหล่านี้ คอยวิ่งตามพวกเรามาเพื่อคอยดูแล แต่ขณะเดียว เขาก็คอยที่จะแย่งชิงสัญลักษณ์ประจำเอกของเราด้วย นั่นก็คือ ตาลปัตร พวกเราก็เลยต้องวิ่งคุ้มกันตาลปัตรกัน ก็เป็นการวิ่งที่สนุกดี และเหนื่อยเอาการที่จะต้องหนีและหลบสายตาพี่ๆเหล่านี้  และแล้วเราเอกสังคมก็สามารถรักษาตาลปัตรไว้ได้ และวิ่งเข้าเส้นชัยอย่างปลอดภัยทุกคน 



*************************************************************************************


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น